13 December 2007

Охинтой юм болохоор

Залуу нас, хайрын бадгууд цээжинд минь байдаггүй ээ
Завгүй амьдрал надад дурлалд чөлөө олгодоггүй болохоор
Зуурхан амрагын шүлэг сэтгэлд минь ирдэггүй
Зулын гэрэл шиг ганцхан шөнийг л гийгүүлдэг болохоор

Сайхан харцны өмнө санаа алдахаа байсаан
Салхи шиг нэг л өдөр хуйлраад явчихдаг болохоор
Шаналалд сөхөрч өвдгөө нугалахыг би хүсдэггүй ээ
Шагайн чинээ охин минь дэргэд байгаа болохоор

Янагын үгс, халуун энхрийлэл надад зохидоггүй ээ
Ялдам зан, бүсгүй аалиа аль эрт гээсэн болохоор
Бодолд норж бусдын адил уйлахыг би хүлээдэггүй ээ
Бөөрийн чинээ охин минь нүдэнд аргамжаатай болохоор

Уй гуниг бүү хэл нулимсыг ч зөвшөөрдөггүй миний нүд
Урдаас ширтэх жижигхэн хоёр цогийг хараад чийгтдэг
Уйлах нь бүү хэл дуулах ч завгүй миний хоолой
Угтаа тэр л бяцхан бурханыг хараад сааралтдаг

Охинтой юм болохоор
Орчлон надад гэгээтэй санагддаг
Охинтой юм болохоор
Огторгүй надад өнгөтэй харагддаг аа

2 comments:

Anonymous said...

Goyo bichsen bnaa. Chi uneheer aviyastai yum. Hen durtai ni ingej shuleglej bichij chadahgui ee. Bi ch bas ohintoi tiim boloh-r chinii blog-r urgelj oroh durtai bdiim shuu. Yag l minii bodol sanaatai adilhan sanagdaad bdag yum.
Za ingeed chamd bolon hongor, oolgon, enhrii byatshan ohind chin horvoog-n hamg-n sain shan az jargal, eruul enh-g husei!

Болорхон said...

ananymous-d bayarlalaa. bi ch bas chinii commentoor yamar ix setgeliin uram awdagiig medex uu. Amidral chin dandaa saixan az jargaltai xorom bureer duuren bgaasai gej xusie.