НӨХӨРЛӨЛИЙН ТУХАЙ ДУУН

.
Энэтхэгийн нэртэй яруу найрагч Кумар Вишвас хэмээх нөхрийн нэгэн шүлгийг Монголын Соёл Яруу Найргийн Академийн сэтгүүл дээр хэвлүүлэхэд нь зориулж монголчилсон минь. /Жич: монголчилохыг нь би хийж урлахыг нь Бавуудорж ах урласан юм^^./

Нөхөрлөлийн тухай дуун

Эрхэм сайн андууд минь тус тусдаа
Эзэн бурхан гэрэлт шүтээнтэй
Мөхөс би л тэгэхэд гань ганцаар
Мөн чанарыг тойрон бурхад бурхдыг солисоор...
Аяа,алт мөнгөн бурхад
Амирлангуйн дүрээр зандравч
Эгэлгүй сэтгэлээр барилдсан
Эрдэнэт нөхдийнхөө нөхөрлөлийг
Энгүй шүтээн гэж мунхагланам
Од гариг,тэнгэрсээс ч
Онцгой юм миний найз нар...
Огторгуйн мөн чанарт шилжин одлоо ч та нарын минь оронд
Ондоо шинэ андууд дахиад л тэвэрт минь ирнэ
Сэтгэлийн минь үүд ямагт дэлгээтэй байдаг болохоор
Сүү мэт сайхан нөхөрлөл халин дэврэн байнам

FRIENDSHIP

Everyone of my friends
delights in the creed
of a different God.
I immersed myself
into one creed but came out;
immersed into another
and came out.
Still, yearning to
immerse myself again
into another.
But more than God,
I delight in the fellowship
of my friends and view them
as the totality of Godhead.
The stars and planets too,
I view as my friends.
Even as these friends fly through
the vast space of cosmos
new friends keep joining the group –
and my heart is filled to overflowing.


Орчуулсан Д.Болормаа, Ц.Бавуудорж

Буу - мөнгө

Америкийн яруу найрагч Лин Коффинсийн шүлгүүдээс чадан ядан монгол хэлрүүгээ хөрвүүлсэн минь.

Буу, мөнгө
Сара Менделд зориулав

Амьдрал мэдэхгүй гэнэн нялхсын ангайсан амнаас
Амаа мэдэхгүй чалчих их мэдэгсдийн мэдэмхийрлээс
Намайг холдууж өгөөч
Эзнээ ололгүй шуудангийн хайрцагны мухарт хаягдсан
Ирэх очих хугацаа нь дууссан захидал шиг мартаад өгөөч
Сэрзийсэн хогын шүүр, сэтэрхий шаазан, үхсэн малын утсан мах
Гар хангалга, ижил хүйстнүүдийн гутамшигт хурьцал
Гурван хэмжээст цаг хугацаа, уйтай энэ бүхнээс
Намайг аваад яваач
Дотор тал нь хов хоосон тэмдэглэлийн дэвтэрүүд
Толгойдоо эмэгтэй хүний хиймэл үс зүүсэн халзан эрс
Нью Жерси, Маплевүүдийн нэг урсгалт гудамжнууд
Силвиа ч билүү Сибилээс намайг явуулж өгөөч
Хөгшин, залуу, дунд насны хэн ч бай
Хүндтэн ямбатан алдар цуутан ч байсан ялгаагүй
Хүмүүсийн сүүдрээс холдуулж өгөөч
Хилс гүтгэлгэ, харгис дарангуйлал
Хагарчихаж мэдэх хачин эмзэг өдөр хоногууд
Харанхуй уй бүхнээс хагацааж өгөөч намайг
Адгийн шийтгэл алт шиг гоё магтаал
Аль аль нь надад хэрэггүй
Буруу харахад нь буудчихаад
Булшийг нь мөнгөөр өнгөлчихдөг
Бузар ёсноос ангижруулж өгөөч
Бохир гар, хиртэй хормогч
Хөлсны үнэр, тавагтай хоол
Бодолд минь үлдсэн дурсамж бүрээс
Бушуухан намайг салгаж өгөөч
Хад чулуус хүртэл амьтай гэдгийг мартсан
Хар нүгэлтэн, хууран мэхлэгчдээс… Тиймээ,
Тэрслүү үл эвлэрэгч өөрөөс минь хүртэл
Толинд тусах энэ дүрээс минь намайг салгаж өгөөч
Өөдгүй хайнга, өөртөө ахадсан бардам зангаас минь
Өө, бурхан минь та өөрөөсөө хүртэл явуулж өгөөч
Эцэст нь би эндээс бүрмөсөн явмаар байна.


Оршуулгын газар
Артур Финней-д зориулав

Хайхрамжгүй зөрүүдхэн минь
Хайран чи минь
Итгэмтгий гэнэн минь
Ингээд хагацна чинээ санасан гэжүү
Дуртатгал, хамтдаа өнгөрөөсөн мөч бүр ширхэг ширхэгээрээ
Дундаршгүй их далайн ёроол уруу живсээр байна
Дороос нь түүнийг шүдгүй хөгшин загас тосон
Даах зөөлөн хэсгээсээ үмхэхээр яарна
Нүдэнд л үзэгдэхгүй бол дурсамж ч бай юу ч бай
Нэг л мэдэхэд бүрмөсөн арилчихдаг болохоор
Хонгор насныхаа чулуун тоглоомуудыг
Хормой дотроо би одоо хүртэл хадгалсаар явaa
...
Хэн хэн нь чимээгүй...
Хэзээ л чи бид хоёр ойлголцож байлаа
Гуниг харууслаа тайлах энэ л газар
Чи бидний хэн байсныг
Чухамдаа юуг чадаж, эс чадахыг минь
Чин үнэнээр нь шүүх газар юм...


Орчуулсан Д.Болормаа

Лин Коффинс

Халуу дүүгсэн агуй-1

/Дерект зориулав/

Хол зам, хүнд аялалыг туулан
Хадат эргийн муруй үзүүрт ирэхэд
Хэзээ эрт хясаа нурсаны үлдэгдэл
Хагарч сүйрсэн агуй харлан үзэгдлээ
Чухам хэзээ юуны учир
Чулууд хагарч, агуй нурсныг мэдэхгүй ч
Өнө эртний харанхуй мэдрэмж биеийг минь эзэмдэн
Өвөл мэт жихүүн төсөөлөлд хайруулан
Цээжин гүнээс хатгах олон салаа бодолд
Санаашран зогсохуй…
Хуучирч бүдгэрсэн гэрэл зураг мэт өнгөрсөн түүхийн
Хуудас бүрийг чи өөрийнхөөрөө сэргээж
Энд амьдрагч, бүтээгч, дурлагч асан нэгний
Эртний дурсамжыг сөхнө…
“Гайхмаар юм, хараач
Гал бадарсан зуух байж!
Халууныг одоо хүртэл … Зүрхэн хэсэгтээ
Хадгалан үлдэж шүү!” гэж чи хэлээд
Цагаан утаа хэрхэн зуухнаас
Цагираглан эргэсээр гадагшлахыг харууллаа
Яагаад ч юм Хос-морин Бяцхан Хөдөлгүүр
Яриангүй амьд мэт мэдрэгдэж
Энэхэн хоромд ч нүдний минь өмнө
Эргэлдэн эргэсээр асч болох шиг санагдавч
Хагарсан ханан дээрх нэгэн бичиг
Хараанд минь бүрэлзэн үзэгдэхэдүйд, ахиулан уншвал
“Халуу дүүгэн гал асч байвал
Хясаа чулуу, хадан агуй бүгд амьд байгаа” гэсэн байлаа
Бүүр үлдээч гэж ятгахыг чинь ч үл сонсон
Буцах нислэгийн чинь цагийг би давтан асуулаа.


Орчуулсан Д.Болормаа