02 February 2009

Д. Болорхон


Орхиж одоод цээжний мананд сүүмэлзэх бүдэг дурсамжид биш
Огтоос биелэмгүй тэнгэрт цойлсон охь халуун мөрөөдөлд биш
Одоо л миний дэргэд гараас минь атгаад зэрэгцэн алхах
Олдож буй энэ л цаг хугацаанд би дурланам
Орчлонд байсан, байхгүй нь харагдахгүй
Огоорч сэхээрч дуулж уйлж явсан минь үзэгдэхгүй
Он жилүүдийн олон давхар харанхуй хөшгийг сөхмөөргүй
Одоо л хажууд минь суугаад шүлэг хэлэх энэ л цаг хугацааг хайрламаар
Өчигдрийн жаргалын дууг сонсохгүй үнэрийг үнэрлэхгүй
Өмнөөс тосох зовлонг танихгүй
Өөрөө өөрийгөө тэврээд өнчин цэцэг шиг дэлгэрэхдээ
Өнөөдөр дэлбээг минь илбэх энэ л цаг хугацааг хайрламаар
Өнгөрсөнд гуниг хүртэл гуниг биш байдгийм тэндээс юу ч бүү эр
Өнгөтэй өнгөгүй маргааш гэж байхгүй тэндээс юу ч бүү хүлээ
Өнө мөнх үнэн худал гэж үгүй хоосон хорвоод
Өөр юуг ч бодохгүй дэргэдээ байгаа цаг хугацааг л чагная
Анир намуухан сууж аяархан шивнэх үгийг нь сонсвоос
Алганд минь гэрэлтэх энэ цаг хугацаанд эхлэл гэж үгүй төгсгөл гэж үгүй мэт
Орчлонгоос надад илгээсэн дураараа задлах бэлэг дураараа эдлэх эрх чөлөө
Одоо л надтай ханьсах энэ л цаг хугацаанд би дурланам

1 comment:

Anonymous said...

Hello. And Bye.