03 June 2011














한국에 온지 벌써 4년이나 다 지나갔네요~~ 앞으로 한두달만 지나면 지금쯤 집에 있을지도 모르겠네요... 세월이 참 빠르다... 이나라에서 참 오랜세월을, 한말로 내젊은생을 여기서 보낸것같은데 그렇지만 지난 날들 여기서 얻은거 뭔지또 잘 모르겠다... 단지 나는 내 자신 보다 하루하루 나를 기다리며 내가 올 그 길을 바라보고 있는 소중한 내 가족들을 뭣보다 사랑하는걸 너무나 잘안다~~~

내 블로그 위에 있는 이꽃을 아주 오래전에 누구한테 온라인으로 선물 받았는데... 아직또 내곁을 지키고 있네요~~~




Already four years gone over since I've come to Korea ~~ I guess be home after couple months but not sure... Time goes very fast~~~ It would be said almost young ages of my life have been spent in ths country. Though I do not really know what I obtained the last days here... the one I really know is I love my precious family every day waitin 'for me looking at the way where I come out more than myself~~~




The flower on the head of my blog I received it as gift for a long time ago from a poet... Yet it keeps stand my side.




1 comment:

Cаарал said...

Мэддэггүйд эрээн цоохор оо гэж... бичлэгт хамаагүй сэтгэгдэл болчихсан байж магадгүй шүү.
Японд жил ирэх тусам төрөлт буурч, 1 айлын дундаж хүүхдийн тоо цөөрч, 18 хүрсэн л бол хүүхдүүд нь насан туршдаа аав ээжээсээ хол амьдарч, хамт байлаа ч хөндлөнгийн хүмүүс шиг хүйтэн хөндий харьцаатай байдаг. Дээр нь гэрлэх дундаж нас сүүлийн 20 жилийн турш тасралтгүй нэмэгдсээр энэ жил 29.9 болж байна гэнэ. Япон гэлтгүй өндөр хөгжилтэй ихэнх орнуудад ийм байдаг, энэ нь магадгүй өндөр хөгжлийн нэг сөрөг тал байж болох юм. Гэр бүлийн үнэ цэнийг ойлгуулах гэж драмагаар хичнээн бөмбөгдөөд, ном комикс хэдийг ч зохиогоод дуслын төдий ч нэмэр болдоггүй байсан хэрэг.

Харин газар хөдлөлт, гамшигийн дараа сая л япончууд гэр бүлийн үнэ цэнэ, гэр бүлтэй байхын утга учрыг ойлгож эхэлж байна. Машинаас авахуулаад хүнсний бүтээгдэхүүн хүртэл бараг бүх л бараа бүтээгдэхүүний борлуулалт буурч байхад сүйн болон хуримын бөгжний борлуулалт 50 хувь нэмэгдсэн байх юм. Гэрлэх ёслол хийх, түүнтэй холбоотой зөвлөгөө авах явдал эрс нэмэгдсэн гэнэ. Ганц бие хүмүүсийн дунд хийсэн судалгаагаар гэр бүлтэй болохыг хүссэн, ойрын төлөвлөгөөндөө оруулсан хүний тоо ч мөн адил хэд дахин нэмэгдэж байна. Харин монголчуудын гэр бүлсэг "сэтгэлгээ" хөндлөнгийн ямар нэгэн зүйлийн нөлөөгөөр өдөөгддөггүй, мах цусанд маань шингэсэн байдаг нь бидний нэг давуу тал юм уу даа. Даярчлагдаж, гадаадад олноор гарцгаах болсон энэ цаг үед бид энэ "сэтгэлгээ"-гээ хэр удаан авч явж чадах юм бол доо.